Huacachina, Arequipa, Colca Canyon - Peru
Door: Denise en Evelien
Blijf op de hoogte en volg Denise & Evelien
20 Oktober 2019 | Peru, Lima
Het geweldige hostel maakte mogelijk dat wij de volgende dag met een heeeerlijk vers ontbijt, fijne muziek en dus een topgevoel startten. Met een goed gevulde maag en appels (op een met handen en voeten verkregen wijze) begonnen we een warme wandeling langs de oase, omhoog naar de woestijn. Het uitzicht was werkelijk waar prachtig! We dachten met onze dichte schoenen goed voorbereid tegen het gloeiend hete zand te zijn, maar tevergeefs.. met blaren op onze enkels en een knalrode huid van de zon, keerden we terug naar het hostel. We verbleven de middag in onze bikini aan het zwembad, op de banken en aan de bar: meer vakantiegevoel dan dit bestaat niet! Na een lekkere avondmaaltijd genomen te hebben, keerden we terug naar Ica om daar de 13 uur durende Cruz del Sol (nacht)bus te pakken naar onze volgende bestemming: Arequipa!
Zoals verwacht verliep de busreis soepel. Aan het eind van de ochtend kwamen we aan in Arequipa, waar we direct een taxi met een ander stel pakten. Dat oplichterij hier speelt, was meteen te merken: de prijs die we afgesproken hadden te betalen, bleek ineens het dubbele te zijn.. Gelukkig kostte het omgerekend alsnog geen drol en zijn wij niet de meest gierigen, dus handelden we het makkelijk af. Mazzelaars als wij zijn, mochten we direct inchecken en kregen we bij het hostel een kamerupgrade: een super grote 4persoons kamer met 2persoonsbed helemaal voor ons alleen! Gedouchd en wel liepen we een uur later door Arequipa en sloten we aan bij het groepje (bestaande uit maarliefst 2 gezellige Nederlanders) met een (veel te) enthousiaste tourgide die ons alle mooie, leuke en interessante plekken van het super schattige Arequipa liet zien. Niet alleen vertelde hij ons de hele geschiedenis van de stad, ook liet hij ons allemaal Peruaanse dingen proeven, zoals speciaal ijs, koffie en bier. Dat de tourgide zo enthousiast was, bleek een oorzaak te hebben: Terwijl hij de hele middag aan een bar had gezeten met meer dan één drankje, werd hij gebeld dat hij moest 'werken' en als de wiedeweer moest komen. Misschien moeten ze in Nederland dat alcoholbeleid maar eens aampassen: een aangeschoten tourgide is zo gek nog niet! Het zorgt in ieder geval voor een bijzonder enthosuiaste ervaring haha.
Nadat de zon onder was, zochten wij een lekker, Peruaans eettentje op, waar we tijdens ons traditionele aardappelgerecht voor het eerst alpaca aten. 's Middags hadden we al gezien dat die beestjes eruit zagen om op te eten (zo lief dat ze waren), tijdens het diner bleek dat ook zeker het geval! Met een goed gevulde maag en ingepakt als twee eskimo's, keerden we terug naar ons hostel, waar we heerlijk sliepen.
Vroeg in de ochtend werden we de volgende ochtend uitgerust wakker. Op het dakterras stond een overheerlijk ontbijtje op ons te wachten. Broodjes, ei, avocado, tomaat, kaas, jam, verse smoothies en koffie en coca thee in overvloed: heerlijk! We waren blij te merken dat we nog geen last hadden gehad van de hoogte. Toch slokten we voor de zekerheid maarliefst 1 liter water, een kop koffie (voor Evelien) en 3 glazen coca thee achter elkaar naar binnen (gelukkig waren we deze thee inmiddels gewend), om er voor te zorgen dat we goed gehydrateerd bleven en die last ook daadwerkelijk wegbleef. Met een gigantische klotsbuik stonden we even later ons wasje te doen, die we in het overheerlijke zonnetje konden ophangen. Nèt op het moment dat we wilden gaan, kwam de eigenaar van het hostel het dakterras op. De vorige dag hadden we al een leuk gesprek met deze beste man (DE look a like van la professor van la casa de papel) gehad, en ook nu startten we weer een gesprek. Gezien we een aantal vragen hadden over de stad en het boeken van de Colca Canyon tour, nam hij ons mee zijn kantoortje in. Cezar nam ruim de tijd om ons alles te vertellen over de geweldige Colca Canyon tour en het leven in Arequipa. Het kletsen was zo gezellig, dat hij ons even later aanbood de middag samen te spenderen, zodat hij ons een mooi uitzichtpunt kon laten zien en wij samen een typisch Peruaans gerecht konden eten bij een typisch Peruaans restaurant. Uiteraard stemden wij in met dit super leuke idee en stonden wij (nadat we nog even snel de super gezellige markt hadden opgezocht om een alpacatrui te scoren) om de afgesproken tijd klaar om met hem mee te gaan. Na een wandelingetje van 15 minuten door het chaotische verkeer van Arequipa kwamen we aan bij de auto van Cezar. We vertrokken richting El Cebillano: de plek waar de locals hun typische cheviche eten. Dit typische Peruaanse gerecht bestaat uit vis, klaargemaakt in limoensap met uien en mais. Een bijzondere combinatie die Evelien goed beviel. Denise daarin had wat moeite om haar bord leeg te eten. Tijdens het eten hebben we het onwijs gezellig gehad. Cezar praatte honderduit over zijn leven en de reizen die hij in zijn leven heeft gemaakt. Toen wij hem vertelden dat we hem precies op de proffesor vonden lijken, grapte hij dat hij ons had uitgenodigd voor dit etentje om ons in zijn plan te betrekken de bank van Chilli te veroveren. De onwijze lol en de leuke gesprekken deed ons de tijd vergeten. Al met al was het een zeer geslaagde middag! Na het eten vertrokken we naar een prachtig uitzichtpunt waar we afscheid namen van Cezar. Nadat we van het uitzicht genoten hadden vervolgden we onze weg te voet terug naar het centrum van Arequipa. We genoten van de zon en besloten naar het hostel te gaan om aan een vervelende klus te beginnen: het inpakken van de daypack voor de komende 3 daagse tour naar Colca Canyon. Het was een heel gedoe om te beslissen welke spullen we echt mee moesten nemen en wat we in het hostel konden achterlaten.. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat er maar 1 ding op zat.. 3 dagen rondlopen in dezelfde kleren. Toen deze klus erop zat, was het tijd voor eten. Moe als we waren trokken we weer onze warmste kleren aan en vertrokken naar het centrum om bij de Burger King onze avondmaaltijd te scoren. Terug in het hostel aten we onze menu's op en maakten we ons klaar om naar bed te gaan. De wekker stond die nacht op 2:15 uur dus het werd een kort nachtje..
De vroege ochtend douche (lees half 3) deed ons goed ontwaken. Zo goed zelfs dat we ons ineens realiseerden dat we helemaal niet genoeg geld hadden om tijdens onze tour voldoende water en eten in te slaan. We wisten dat de hoofdmaaltijden waren inbegrepen, maar over de rest hadden we niet nagedacht... Te moe om echt te stressen en ervan uitgaande dat we ook nu wel weer geluk zouden hebben, stapten we even later zonder zorgen de gammele bus in. Na een tocht van zo'n 3 uur, een ontbijtstop en een viewpoint arriveerden we op de plek waar onze trekkking zou beginnen. Toen we er daar achter kwamen dat we zelfs voor het gebruik van het toilet moesten betalen, begonnen we ons toch ieens een beetje zorgen te maken over het geld dat we op zak hadden (of beter gezegd juist niet op zak hadden). Er was echter geen optie om aan dit probleem nog wat te doen, dus lieten we onze zorgen maar voor wat ze waren.. Om half 10 zagen we ons trekgroep voor het eerst en ging de tour echt van start. Onderweg zagen we het meest geweldige uitzicht: zo mooi dat woorden te kort schieten! We liepen ruim 4 uur in de brandende zon de Colca Canyon in. Bij iedere stap letten we niet alleen op de diepe ravijnen, maar genoten we vooral van het prachtige uitzicht. Hongerig en dorstig (omdat we op rantsoen waren) kwamen aan bij de plek waar we de nacht door zouden brengen. Laten we zeggen dat een veeschuur in Nederland beter geïsoleerd is dan het hutje waar we in zouden slapen. Wel een overeenkomst met een Nederlandse veeschuur was het aantal dieren dat hier rond liep: honden, schapen, cavia's, varkens, ezels, katten (iel) en tot Denises' grootste angst ook nog eens een heleboel grote kippen. Ondanks dit alles konden we ons niet druk maken, omdat onze grootste prioriteit lag bij het schooien naar eten en drinken. Gelukkig kregen we direct onze warme lunch, bestaande uit soep en rijst met Alpaca. Met deze lunch startten we onze chille middag die bestond uit wat luieren en nog wat wandelen. Gezegd mag worden dat, ookal is het hostel alles behalve luxe, de sfeer goed was en het uitzicht adembenemend. 's Avonds kregen we gelukkig weer een lekkere maaltijd zodat we niet met een lege maag naar bed hoefden. Tot onze groote vreugde ontmoetten we voor de verandering weer eens een reddende engel die ons aanbod om geld te lenen, zodat we niet uitgedroogd en uitgehongerd de tocht zouden moeten doorstaan. Met dit fijne gevoel en 4,5 liter extra (gekocht) water, sluitten we de dag af.
Wat we dachten dat een ijs- en ijskoude nacht met weinig slaap zou worden, werd een nacht met meer slaap dan we in jaren hadden gehad. Heerlijk warm onder de dikke dekens werden we 's ochtends vroeg gewekt om een lekker pannenkoekenontbijt te nuttigen. Met de nodige koffie en coca thee, begonnen we even later de tocht opweg naar de volgende plek: paradise lodge. Vol verwachting liepen we de ontzettend mooie tocht over de smalle 'paden', langs de diepe ravijnen en op de stijle hellingingen vol met losse stenen. Zoals gezegd was het werkelijk waar prachtig! Na zo'n 4 uur wandelen zagen we vanuit de hoge top in het diepe ravijn de oase. De meerdere zwembaden en al het groen zagen er zeer aantrekkelijk uit. Helaas mochten we vanaf de top geen bommetje in het water maken, want op dat moment was dat alles wat we wilden! Met een sneltreinvaart liepen we uiteindelijk het paradijs in: de naam deed de plek echt eer aan! We konden weer aanschuiven voor een heerlijke 2gangen lunch, waar we onze hongerige magen een beetje stilden. We brachten de middag met onze bikini aan en een handdoek om onze rug door aan het heerlijke zwembad. Die handdoek was niet uit voorzorg, maar uit grote bezorgdheid voor nog grotere schade. Wat we namelijk nog niet genoemd hebben, is het feit dat we beiden een beeeeetje dom zijn geweest.. we hebben een heftige verbranding opgelopen. Niet door een echte brand uiteraard, maar door een heftige zon in de woestijn. De pijn die we afgelopen dagen hebben moeten doorstaan, had deze dag plaatsgemaakt voor uiterlijke schade. De blaren en vellen in onze nekken, maakten ons werkelijk dalmatiërs. Laten we het hier op houden: we hebben ons lesje geleerd (ja, ook Evelien smeert zich vanan nu GOED in). Na de chille middag namen we een behagelijke (euhheum) koude douche, trokken we onze alpaca truien aan en keken we met smart naar onze avondmaaltijd uit. De fijne muziek en de gezellige sfeer deed ons nog meer beseffen dat we echt in het paradijs waren. Na de lekkere maaltijd doken we snel ons bed in om nog een paar uurtjes slaap te pakken voor de volgende heftige dag zou beginnen..
4.40 uur vertrokken we (in het pikkedonker) richting de top van de Canyon. Met een paar energiebarns achter de kiezen, begonnen we aan de (volgens velen) loodzware tocht. Gedurende 3 uur lang liepen we constant op smalle paden en langs diepe afgronden bergopwaarts. Wàt een geweldig avontuur! Het sporten in Nederland heeft zijn vruchten afgeworpen, want zonder al te veel moeite haalden we velen in en liepen we naar de top. Denises' trauma van Roys Peak was hiermee volledig verleden tijd! Het behaalde resultaat gaf ons veel vertrouwen voor alles wat nog komen gaat, gezien deze tocht tot één van de zwaarste tochten in Peru behoort. Toen we zeer vroeg in de ochtend aan kwamen, konden we een heerlijk ontbijt nuttigen. Met een goed gevulde maag stapten we vervolgens de bus in opweg naar de hotsprings. In deze snikheete baden konden we onze spieren laten ontspannen. Gezien de baden bloed heet waren, werkte het in plaats van ontspanning, voornamelijk oververhitting op. Na enkele minuten in de baden te zijn geweest, besloten we daarna de verkoeleing maar te zoeken in het koude meer er naast. Afgekoeld en helemaal loom stapten we na een uur de bus weer in om onze weg naar de lunch te vervolgen. Het alpacavlees vulde onze energievoorraad daar weer lekker aan. Genietend van de muziek, vervolgden we later de weg naar Arequipa terug. De tussenstops zorgden ervoor dat we af en toe onze benen konden strekken en we de ontzettend mooie uitzichtpunten zagen. Dat we zo hoog zaten, was voor Evelien helaas wel een beetje te merken. Gelukkig waren we voorbereid en hadden we genoeg cocasnoepjes op zak om de hoofdpijn te onderdrukken. De geweldige herinneringen van de vorige reis, de super ervaringen van deze reis (tot nu toe) en al onze toekomstplannen, zorgden voor een ultiem geluksgevoel gedurende de hele terugreis. Toen we afscheid genomen hadden van de leuke groep en we bij het eerdere hostel in Arequipa terugkwamen, werd ons geluksgevoel nog groter: Cesar had voor ons een mega 6persoons kamer voor ons tweeën gereserveerd, zodat we alle ruimte voor onszelf hadden. Wat een perfecte terugkomst! Toen we de handwasjes gedaan hadden, de boodschappen ingeslagen hadden en onze avondmaaltijd (easy yoghurt met fruit) op hadden, hebben we lekker gechilld op de kamer. Beseffend HOE goed we het wel niet hadden, vielen we uiteindelijk in slaap, denkend aan de geweldige dagen die we gehad hadden en dromend over alles wat nog komen gaat.
-
27 Oktober 2019 - 07:57
Anneke:
Meiden, wat een heerlijk, inspirerend verhalen en wat gaaf om dat allemaal mee te maken!!
Ik kijk uit naar de volgende update, Liefs, Anneke -
27 Oktober 2019 - 13:46
Henk Lefers:
Hallo E&D..... wat een mooi lang verhaal hebben jullie er weer van gemaakt ( en dat allemaal op de smartphone getypt) Ik heb het met plezier gelezen en ook alle plaatsen opgezocht waar jullie uithangen. Nog heel veel plezier en tot het reisverslag. Groetjes van Anneke en Henk -
27 Oktober 2019 - 15:29
Thea Bulten:
Wat een super mooi verslag weer. Net of we er zelf bij zijn. Heel veel plezier verder! Liefs van Thea en Hans -
30 Oktober 2019 - 21:40
Gerlinde:
Fantastisch die verhalen en wat jullie allemaal zien en ervaren. Ik ben heel blij voor jullie! Liefs, Gerlinde -
06 November 2019 - 11:06
Miriam Vlake:
Whaauw. Pracht verhaal. Genieten op afstand.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley